Karin: Ook wel bekend als Miss motoriek,

 

Ik ben een wild wijf! Altijd al geweest… Een banjer, een doerak… Maar wel één met een goed hart. Ik hou van avontuur, mensen, contact, ontdekken, struinen, filosoferen, grenzen, prikkels, rust ontmoetingen, dansen, schrijven, leven, analyseren, lachen (keihard), onzin, mezelf verliezen in het moment, kleuren, dingen maken, reflectie,  kattenkwaad, rennen, van trappen glijden, leren, opstaan tegen onrecht, werken, ondervinden, ruiken, muziek, liefde, passie, vuur, adrenaline, geven, inzet,, gekkigheid, eerlijkheid, onderzoeken en los.

Al deze dingen wil ik voelen en ervaren! In al deze dingen rust en balans vinden en hebben.

Mijn leven lang leef ik… met al deze behoeftes, al wat ik ben, te geven en  te ontvangen heb. Ik hou van mijn leven, ik hou van controle en toch ook zo volkomen niet..

Ik ben misschien niet altijd te volgen of volkomen logisch! Kan ik mij met al mijn vuur in iets verliezen, bij iets wat op dat moment zo leeft. Ben ik zo ontzettend onhandig, omdat ik weer iets tegen kom.. Toch heb ik van mezelf niet zoveel last…

Een vrouw met power, temperament en vechtlust…

Een moeder met pit, maar soms ook n met  ontzettend veel behoefte aan rust. Om te zitten met een boek, een film of aan het haken. Momenten enigszins onverantwoordelijk, omdat het genot van plezier nu eenmaal soms leuker is….. Een moeder vol plannen, ideeën, gekkigheid en oneindig veel liefde….  Een moeder soms, vol van onduidelijkheid… Omdat ze zo goed kan voelen hoe leuk het is om kind te zijn. Momenten overprikkeld omdat ik zo graag alles beleef.  Al mijn zintuigen open en toegankelijk, zo ontzettend kwetsbaar…  Wil ik jullie het beste geven van al wat ik ben…

Wij mensen zijn niet maakbaar, wel enigszins bij te schaven,  bij te sturen na analyse… Waarin mogen we zijn wie we zijn. Te leven met vuur en passie voor al wat we zien en mooi vinden of juist te vechten voor wat onacceptabel is. Wat is de vorm die maatschappelijk verantwoord is en moeten we daar altijd in mee gaan.  Datgene wat bijzonder is en ook zo ontzettend waardevol, datgene waar ook een diagnose voor is. Moeten we onderdrukken? Waarin  of waarvan hebben we last of kunnen we aanvaarden, gewoon onszelf. 

Het belangrijkste is, kunnen we zijn en  zitten, alleen met onszelf… Kunnen we staan voor wat we doen, onszelf in de spiegel kijken….                             

 

 

Leven met ADHD valt niet altijd mee.

 

Ik ben moeder van twee kinderen en 32 jaar. Ik heb een goede baan als hulpverlener en begeleidt gezinnen. Als ambulant werker ben ik veel op pad en in mijn auto pleeg ik altijd nog wat telefoontjes, kijk naar buiten, en rij veels te hard, parkeer mijn auto ergens, haal een parkeerkaartje maar als ik aan kom ben ik te laat en heb een boete. Als iemand tegen mij zegt dat we rechtsaf moeten kijk ik altijd naar mijn schrijfhand. Ik ben ook blij met de spellingscontrole op telefoons, computers e.d.

Mijn auto is een rommel, mijn werkplek is een rommel, mijn tas is een rommel…. Tijdens gesprekken flap ik er regelmatig wat uit, ik ben confronterend maar veroordeel niet. Op kantoor praat ik een beetje hier, beetje daar en ook mijn administratietijd is voorbij gevlogen. Als vergaderingen te lang duren wordt ik onrustig en begin te wiebelen, moet naar de WC of wil naar de kern van het verhaal! Ik hou er niet van mijn tijd te verdoen.. IK maak veel grapjes, ben erg vlot en mij praat je niet snel onder tafel! Ik ben enthousiast en heb vele interesses, Moet er iets gedaan worden, een training, het begeleiden van een stagiaire, het implementeren van een methodiek, dan komen ze bij mij. Ik ben altijd enthousiast en weet van aanpakken. Soms laat ik een heel koffiespoor achter omdat ik altijd mors en knoei. Collega,s vinden mij leuk, gedreven en gepassioneerd en soms een beetje gek maar zeker niet saai. Clienten vinden mij betrouwbaar, grappig, menselijk, betrokken en eerlijk. Ze accepteren mijn te laat komen en chaotisch gebeuren omdat ik het bespreek. Ik ga 100 nee 1000 procent voor mijn gezinnen en dat weten ze.

Ook voor mijn vrienden ga ik, ik heb afwisseling nodig, moet gek kunnen doen met mensen en lekker kunnen doorslaan, in dingen klimmen en schijt hebben aan alles. Ik moet voelen dat ik leef!  Tot zover niets aan de hand. Dit zijn stukjes van ADHD waarvan ik gewoon wist dat ze bij mij hoorde en ik had het ingezet als vaardigheden.

Maar sinds een half jaar weet ik dus dat k ADHD heb en vallen vele stukjes op zijn plaats..

Want sinds ik een gezin heb met twee kinderen loop ik tegen mijn eigen chaos en de overprikkeling op. Steeds meer en steeds meer en met wat overlijdens erbij zat ik ineens overspannen thuis.

Ik leef als een speer en beleef mijn emoties intens. Ik kan me vreselijk opwinden, down voelen, zielsgelukkig. Maar thuis was voor mij de plek om te landen. Om de chaos om mij heen en in mijn hoofd op te ruimen… IK ruim niet plek voor plek op maar in een keer het hele huis, overal en tegelijk. IK zet muziek aan en gaan met die banaan, alle prikkels weghalen om vanuit het nulpunt weer chaos te veroorzaken. IK doe thuis zoals het voelt, ik wordt wakker wanneer ik wil, ga slapen wanneer ik wil, ga eten wanneer ik wil. IK beuk mezelf helemaal af in de tuin, verlies de tijd uit het oog en kom tot rust. Ik heb honderden ideeen, sommige start ik op en ga er helemaal in op en sommige laat ik net zo snel weer los.

Maar nu ik kinderen heb, moet ik hun structuur volgen, zij hebben geen ruimte dat ik een hele dag tekeer ga in de tuin. En het hele huis opruimen lukt ook niet zo goed. Voortdurend zijn er spullen, prikkels, geluiden en andere om rekening mee te houden. Ik loop vast ik moet op tijd naar bed, op tijd opstaan, de kinderen eten geven n dat kost veel moeite. Daarnaast heb ik mijn man waarmee ik moet samenwerken en die me vraagt wat mijn plannen zijn. *&^$* kortsluiting want mij hoofd is te vol. Moet nog naar de winkel, naar de bibliotheek, kinderen naar school, instanties bellen, rekeningen betalen…

Tja en dan loop je dus tegen jezelf en je eigen chaos op en de andere mensen om mij heen tegen mij. Mijn dochtertje is ook zo druk, zit niet stil, praat veel en heeft het geduld niet om te luisteren, en reageert direct op prikkels. Er ging langzamerhand een lichtje bij mij branden en tijdens mijn overspannenheid heb ik om een ADHD test gevraagd en inderdaad alles valt op zijn plek.

Waarom structuur zo belangrijk is, waarom routine zo belangrijk is, waarom keuzes maken en knopen doorhaken zo belangrijk zijn, hoe belangrijk lijstjes voor mij zijn, hoe belangrijk doelen voor mij zijn omdat dat mijn houvast is… Ja ik heb nog een hoop te doen!!

Ik leer nu eindelijk koken, ben nog steeds een leuk en gek mens!