.jpg)
Ik ben een wild wijf! Altijd al geweest… Een banjer, een
doerak… Maar wel één met een goed hart. Ik hou van avontuur, mensen, contact,
ontdekken, struinen, filosoferen, grenzen, prikkels, rust ontmoetingen, dansen,
schrijven, leven, analyseren, lachen (keihard), onzin, mezelf verliezen in het
moment, kleuren, dingen maken, reflectie,
kattenkwaad, rennen, van trappen glijden, leren, opstaan tegen onrecht, werken,
ondervinden, ruiken, muziek, liefde, passie, vuur, adrenaline, geven, inzet,,
gekkigheid, eerlijkheid, onderzoeken en los.
Mijn leven lang leef ik… met al deze behoeftes, al wat ik
ben, te geven en te ontvangen heb. Ik
hou van mijn leven, ik hou van controle en toch ook zo volkomen niet..
Ik ben misschien niet altijd te volgen of volkomen logisch!
Kan ik mij met al mijn vuur in iets verliezen, bij iets wat op dat moment zo
leeft. Ben ik zo ontzettend onhandig, omdat ik weer iets tegen kom.. Toch heb
ik van mezelf niet zoveel last…
Een vrouw met power, temperament en vechtlust…
Een moeder met pit, maar soms ook
n met
ontzettend veel behoefte aan rust. Om te zitten met een boek, een film
of aan het haken. Momenten enigszins onverantwoordelijk, omdat het genot van
plezier nu eenmaal soms leuker is….. Een moeder vol plannen, ideeën, gekkigheid
en oneindig veel liefde…. Een moeder
soms, vol van onduidelijkheid… Omdat ze zo goed kan voelen hoe leuk het is om
kind te zijn. Momenten overprikkeld omdat ik zo graag alles beleef. Al mijn zintuigen open en toegankelijk, zo
ontzettend kwetsbaar… Wil ik jullie het
beste geven van al wat ik ben…
Wij mensen zijn niet maakbaar, wel enigszins bij te
schaven, bij te sturen na analyse…
Waarin mogen we zijn wie we zijn. Te leven met vuur en passie voor al wat we
zien en mooi vinden of juist te vechten voor wat onacceptabel is. Wat is de
vorm die maatschappelijk verantwoord is en moeten we daar altijd in mee
gaan. Datgene wat bijzonder is en ook zo
ontzettend waardevol, datgene waar ook een diagnose voor is. Moeten we
onderdrukken? Waarin of waarvan hebben
we last of kunnen we aanvaarden, gewoon onszelf.
Het belangrijkste is, kunnen we zijn en zitten, alleen met onszelf… Kunnen we staan
voor wat we doen, onszelf in de spiegel kijken….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten