Mijn lieve oude bijzondere oma, alweer 92 jaar!
Wat bijzonder dat ik de gelegenheid heb om dat nog te kunnen zeggen. Vijf jaar geleden speelde ze helemaal geen rol in mijn leven.
Ik heb bijzondere gesprekken met mijn oma. Over kwesties in het verleden die mijn oma toch nog bezig houden. Bijvoorbeeld het contact met jaar jongste zusje wat zij op 30 jarige leeftijd heeft verbroken. Want klein zusje veroorzaakte altijd zoveel opschudding. Doordat ik mijn oma vertelde over een opleiding die ik heel erg graag wil volgen. Raakte ik een snaar bij haar. Ik legde namelijk uit dat het om een contextuele opleiding ging waarbij de visie is, dat je, je nooit kan losmaken van je ouders of familie, zelfs als je wil. Mijn oma herkende dat direct en begon over haar jongere zusje. Mijn oma gaf aan dat ze niet eens wist of ze nog leefde of niet. Ze vertelde dat ze toen vanuit de emotie heeft besloten het contact te verbreken, nu ze ouder is het op een andere manier bekijkt. Ik stelde voor dat ik eens op internet kon snuffelen om te kijken of ik wat informatie kon vinden. Helaas nog niets gevonden.
We praten ook over doodgaan, de zin van het leven en bedenken samen wat er eventueel kan zijn. Mijn oma is ontzettend nieuwsgierig en is er klaar voor om dood te gaan. Hoewel het naar omstandigheden lichamelijk nog goed gaat en er met haar verstand ook niets mis is, is mijn oma er wel klaar mee. Mooi dat je klaar bent om dood te gaan, je klaar bent met leven. Ik teken ervoor! Ben sinds ik kinderen heb, als de dood om dood te gaan.
Nu leest mijn oma al een aantal jaar niet meer, hooguit de krant. Mijn oma onthoud niet zo veel meer en dus is lezen vervelend geworden. Ik heb bij mijn vorige bezoek een boek voor mijn oma meegenomen. Een ongewoon gesprek met god. Oma is aan het lezen gegaan en gegrepen door het boek. Oma vertelt dat ze elke vrije minuut een rustig hoekje opzoekt om te gaan lezen. Ik ga aankomend weekend weer op bezoek en nu dus op marktplaats nog meer delen aan het scoren.
Mijn bijzondere oma, zij die nauwelijks een plek had in mijn leven of ik in de hare. Mijn lieve oma die ruim zestig jaar lid is geweest van de blauwe knoop (anti alcohol vereniging). Mijn oma die al vanaf haar 13e naar kinderkampen van de Angob ging omdat haar moeder ook fanatiek lid was, mijn lieve oma die drie kinderen moest verliezen, waarvan haar enigste overgebleven kind jarenlang kampte met verslavingen, mijn lieve starre oma, die contacten zomaar kon verbreken. Mijn lieve oude, bezinnende oma, die mij vier jaar geleden haar excuses aan bood. Mijn lieve oma die mij in het vorige gesprek tegen mij zei "wat heb ik een ontzettende goede gesprekken met jou". Mijn lieve oude oma die aangaf alleen met haar oudste zus gesprekken kon voeren zoals ze dat met mij heeft.
Mijn lieve oma wat ben ik dankbaar dat ik u op deze manier mag leren kennen. Mijn lieve oude oma ik koester onze gesprekken en ben geroerd door de verbinding!
maandag 27 mei 2013
zondag 26 mei 2013
Rust
Afgelopen vrijdag was ik helemaal af, ik kon er voor mijn gevoel geen prikkels meer bij hebben die ik niet direct zelf had opgezocht. Ik probeerde me er natuurlijk overheen te zetten. Valt dus niet mee met twee kleine kinderen.
Ik ben iemand die veel in mijn hoofd zit. Ook het werk wat ik doe vraagt veel van het hoofd. Veel nadenken, afwegen, regelen, vragen, en zelfreflectie. Ik heb het dan gewoon nodig om iets te doen zodat ik uit mijn kop kom. Ik lees veel en vooral als ik naar bed ga. Het is alleen niet genoeg om mijn hoofd voldoende leeg te maken. Ik moet dan echt iets doen en het liefst helemaal op mezelf.
Nu hebben manlief en ik een soort afspraak gemaakt dat we in het weekend een dag voor onszelf hebben. De vorige twee keer, had ik een halve dag en een keer een volle dag. Maar wat ging ik doen, schoonmaken. Daar wordt mijn hoofd wel iets rustiger van, maar blij nee dat niet. Vooral omdat ik na het schoonmaken, er na een half uur al niets meer van zie.
Manlief is ook vaak druk. Hij werkt 4 dagen, is muzikant en speelt in twee bandjes. Dus hier en daar wat optredens en minstens twee keer per week repeteren. Er moet soms een auto gerepareerd worden en ook dat doet manlief allemaal. In ieder geval schoten mijn lanterfanterdagen er dus min of meer doorheen. Dus vandaar de afspraak om zo nu en dan een dag vrij te plannen zodat je ongestoord je gang kan gaan.
Gisteren was het mijn dag en ik kan u vertellen daar heb ik van genoten. Ik heb even wat meubels opgeknapt die daar nodig aan toe waren.
Op de een of andere gekke manier, krijg ik het blog niet geplaatst met alle foto, en kan ik er slechts eentje toevoegen. Hoe kan dat nou
Abonneren op:
Posts (Atom)