Verjaardag

Vandaag jarig. Soms vier ik het en soms niet. Dochterlief is al een week de dagen aan het aftellen. Want jarig zijn betekent feest! Ik heb ondanks dat ik er niet echt iets aan deed, bezoek gekregen en  er erg van genoten. Niet teveel mensen, drie stuks dus dat is lekker te overzien. Kun je tenminste ook nog een beetje praten met elkaar. In plaats van op en neer rennen, zitten en weer naar de keuken.

Ik ben nu dus 31 jaar en dat vind ik een gekke leeftijd. Althans tot die conclusie kwam ik toen ik gisterenavond in bed lag. Manlief vroeg "hoe voelt dat nou?" Ik antwoordde direct dat ik er natuurlijks niet van voelde, maar ineens kwamen daar toch allerlei gevoelens en gedachtes.

Het voelt alsof mijn jeugd nu echt definitief achter me ligt. In de jaren dat je 20 bent klinkt het nog jeugdig en jong, 30 ook, maar 31 klinkt ineens zo oud voor mezelf. Begrijp mij niet verkeerd, ik wordt er niet somber of neerslachtig van.Het zijn van die momenten dat je, je opeens bewust wordt van het ouder worden. Ik vind dat altijd gekke momenten want in mijn hoofd ben ik nog gewoon jong. De tijd dat ik naar de basisschool ging kan ik me nog goed herinneren, de middelbare school idem, en de andere opleidingen lijken nog zo recent geleden te hebben plaatsgevonden.

Toen ik als hulpverlener gezinnen ging begeleiden was ik net 24. Ik besteedde daar  altijd aandacht aan, vroeg aan de ouders hoe ze het vonden zo een jonge hulpverlener. Het grappige is dat maar weinig ouders aangaven daar moeite mee te hebben. Sommige durfde aan het einde wel uit te spreken dat ze daar in het begin toch wat tegen op zagen. Ik kreeg mijn eerste kind ging weer aan het werk en stelde de vraag. Ineens klopte het niet meer, het voelde gek om te vragen. Sindsdien doe ik het ook niet meer, maar dat was ook zo een moment dat ik  voelde dat ik ouder werd.

Of dat ik de auto reed en keihard kinderliedjes aan het meezingen was met mijn kinderen. Ik had er dus inmiddels twee en  ik ineens voelde dat ik een gezin had.

Mijn vriendin die ging trouwen en dat ik helemaal verbaasd constateerde dat we nu dan echt volwassen waren.

Dat ik zie dat mijn broertje ineens borsthaar heeft en dat hij drie koppen boven mijn moeder uitsteekt. Mijn moeder die iets tegen hem zegt en omhoog kijkt.

Dat zijn dus allemaal van die voorbeelden die er dan al een hele tijd zijn, maar ineens zie je ze en besef je dat je ouder bent geworden.