Bezuinigingen

De bezuinigingen, er wordt steeds meer over gesproken en over gemopperd.
Steeds meer wordt merkbaar hoe de veranderingen hun weerslag hebben op het volk.
Onze prachtige verzorgingsstaat wordt steeds meer uitgekleed. Gelukkig, we hebben straks wel de JFS. Hebben we ook niet met zijn alle, heerlijk genoten van de kroning van onze koning.

Onze jongste zoon zit op de peuterspeelzaal, goed geregeld zou je zeggen. Voor slechts 58 euro mag mijn kind daar twee dagdelen aanwezig zijn. Met twee fantastische leidsters die al ruim 30 jaar samen werken en het met eigen handen hebben opgebouwd. Sinds een jaar of twee valt de peuterspeelzaal nu onder een ander bedrijf. En zo betaalde ik toen mijn dochter erop slechts 38 euro, twee jaar later is dat dus 20 euro meer.
Ik vind dat peuterspeelzalen gratis moeten zijn of voor een zeer geringe bijdrage zodat iedereen er gebruik van kan maken. Begrijpt u mij astublieft niet verkeerd, ik ben best bereidt om te betalen en dat doe ik dan ook. Maar goed dat terzijde want ik dwaal af. Een paar weken terug werden aan alle ouders gevraagd hoe hun inkomenssituatie was. De leidsters noteerden de antwoorden op een blaadje. 1 ouder antwoorden toch wel iet wat beschamend dat zij een uitkering had en dat haar partner verdiende. Mijn man kwam in opstand en gaf aan het belachelijk te vinden dat dit op deze manier werd gevraagd. De leidster was blij met de steun en heeft het papiertje direct de prullenbak in gegooid. Mijn man heeft later een klacht ingediend bij het betreffende bedrijf. Zij hebben potdomme van alle ouders het telefoonnummer en mailadres. Het kan dus ook op een andere manier gevraagd worden als ze dat zo graag willen weten.
Afgelopen week was daar nog maar 1 vaste leidster en de ander was een vrijwilliger.
En weet je wat mij nou hieraan het allermeeste dwars zit, is dat deze twee mensen die langer samenwerken dan dat ik oud ben uit elkaar gehaald worden. Ze mogen over niets praten van het bedrijf, want dan kunnen ze ontslag krijgen.

Mijn oma heeft incontinentieluiers nodig. Als u dacht dat gewone luiers duur waren, pffff. Afijn die zijn ook uit de verzekering gehaald. Dus die moet oma tegenwoordig zelf betalen. Nog zo een een maatregel, waar mijn haren van overeind gaan staan.

Maar als klap op de vuurpijl heeft er vandaag iets plaatsgevonden waar al mijn haren van overeind gaan staan.
ik begeleidt een gezin welke al heel lang met hun zoon in hulpverlenersland lopen om uit te zoeken wat er nu precies met hun zoon aan de hand was. Ze hebben al een aantal diagnoses mee gekregen. Ouders bleven het gevoel houden dat deze diagnoses niet klopten. Mijn idee was dat er iets met de hersenen niet klopte en heb een diagnose onderzocht en deze geuit bij de betreffende psychiater. De psychiater heeft deze diagnose gesteld. Waarna ik aangaf dat het een goed idee zou zijn als de jongere door de scan zou gaan, zodat je daadwerkelijk kon zien of het klopte en waar en hoe de beschadiging precies aanwezig was. Lijkt me handig om te weten gezien er ook medicatie werd voorgeschreven. Nee beter van niet zij de psychiater en ook een andere betrokken hulpverlener vond het niet zo een goed idee. Enfin ouders zijn zelf op eigen initiatief naar de huisarts geweest en hebben een doorverwijzing gekregen voor een scan. Inderdaad hersenbeschadiging, heel traject van onderzoeken, wachten, uitslagen etc verder. Jongere kon al niet meer thuis wonen en was aangemeld voor een groep welke niet gespecialiseerd was in hersenbeschadiging. Omdat de uitslagen nog niet helemaal duidelijk waren was dit de beste optie.

Deze jongen liep op zijn tenen en hij heeft het echt wel goed gedaan, maar hij trok het niet. Onderzoeken waren afgerond en ik met ouders op zoek naar een passende plek.
Wij zijn bij een plek aangekomen welke gespecialiseerd is in deze problematiek en het ging helemaal goed. De jongere blij en nog blijer nadat hij ook een rondleiding had gehad. Ondanks dat er verschillende jongere rondliepen met lichamelijke problemen, was hij blij. Hij voelde dat hij op zijn tenen liep en dat hij het eigenlijk niet trok. De jongere van zijn andere groep hadden gedragsmatige problemen, ze dronken, blowden en hadden een ontzettend grote bek tegen de leiding. Deze jongere niet, maar had het gevoel dat hij  niet anders kon dan meedoen. Deze week heeft hij afscheid van de groep genomen!
Mooi toch zo een eind en eindelijk zou je denken.

Vandaag dus een telefoontje van de betreffende instelling. "Het spijt ons heel erg, we hebben gisteren van hogere hand te horen gekregen dat het huis waar deze jongere zou komen, gaat sluiten. Hij kan dus niet komen. We kunnen hem op dit moment ook geen andere plek bieden, want we moeten eerst voor de andere bewoners een plek vinden binnen onze instelling". Ik hoorde dat de betreffende medewerker het zwaar had, ze vond het verschrikkelijk! Ze kon niets doen. Behalve haar hulp bieden in het zoeken naar het best mogelijke alternatief. U kunt zich wel indenken hoe het met de ouders en de jongere gaat.

Fijn weekend huidige regering