feestje dus

Eindelijk een beetje bijgekomen van ons fantastische feest. Ik kan alleen maar zeggen dat het voor herhaling vatbaar is. Er waren alleen maar mensen die ik leuk vond!! Ik moet ook zeggen dat ik super dankbaar ben voor zoveel fantastische, vrije en sociale mensen om mij heen.
Er waren een stuk of 70 mensen en een stuk of 15 kinderen. Wij vierden het bij vrienden van ons op de boerderij. Er was genoeg te eten (veel te veel) er was biologische lam aan het spit. De lammetjes kwamen van de boerderij zelf, er waren salades, meloenen, turks brood, pesto etc. Omdat mijn lief muzikant is, was ook dat allemaal goed geregeld. Genoeg vrienden die een instrument bespeelden en dat maakte het helemaal af. De stijl is allemaal een beetje balkan en zigeuner muziek en ik wordt daar altijd ontzettend vrolijk van. Het plan was om me helemaal te gaan bezatten maar ik was zo druk en hectisch en vol van enthousiasme en plezier dat ik de hele tijd mijn drankje kwijt was. Al met al heb ik drie borreltjes gedronken. Wel laat naar bed, gedanst en lekker nagepraat. We zijn ook nogmaals getrouwd door een heks en het was net mooi. Niet te zweverig maar precies kloppend bij ons. Om ons heen stond een grote kring van mensen en die hadden allemaal een bloem meegenomen. Aan het einde van de ceremonie werden er bellen geblazen. We hadden het weer niet echt mee, maar we lieten ons niet tegenhouden.
Dochterlief was echter wel ontzettend hard gevallen. Ze had een enorm ei op haar voorhoofd en vandaag ziet het er zo uit. Het blauw loopt zelfs tot haar ooghoeken.




Op de foto`s zien jullie dus mij en mijn gezin.

jurkjes

Zaterdag hebben wij groot feest. Ik heb altijd al een groot feest willen geven. Gewoon om het leven te vieren , met mensen die ik leuk vind en waar ik blij van wordt.
Nu zijn we vorig jaar getrouwd op een maandag morgen met alleen de getuigen en nog wat familie. '
Dit jaar ging het er dan eindelijk echt van komen een feest.
Ook worden we opnieuw verbonden door een vriendin van ons die heks is. Nu heb ik niet zoveel met overdreven spiritueel gedoe, maar dit is mooi. Ik heb zeker wat met de natuur en ik geloof ook dat daar vele mogelijkheden liggen, Maar ik ben er niet het type naar om bijvoorbeeld om  drie uur snachts een briefje te begraven bij een eik of iets dergelijks. Afijn ik dwaal af.
Goed vandaag dus op zoek naar een jurk, ik wil toch iets speciaals.
Ik liep een aantal winkels in en weer uit en dacht dat het een lange dag zou worden. Ineens hingen daar mooie lange jurken in de etalage  van de V&D. Ik naar binnen en met 5 jurken de paskamer in. Het was raak, ik heb een mooie lange jurk met paarse bloemen die echt ontzettend mooi afkleed. Hij was maar 20 euro, ik dus echt in mijn nopjes. Maar goed er was nog een prachtig mooi jurkje, gewoon kort en heel bijzonder.  Alleen was dat jurkje 60 euro, echt duur vind ik dat.
Maar goed ik had het helemaal bedacht, dat jurkje moest gewoon met mij mee. Ik had namelijk beredeneerd dat als ik nou de jurk tegen kwam en dat die 80 euro koste, dan had ik hem gekocht. Ik bedoel hoe vaak geef je nu een feest. Ik toog dolgelukkig met mijn jurkjes naar mijn moeder, waar ik ze even aantrok, naar een vriendin waar hetzelfde ritueel zich herhaalde.
Op naar huis en toen ik enthousiast vertelde over de 2 jurkjes werd manlief toch een beetje boos. Ik had dus 60 euro teveel uitgegeven. Mopper mopper. U begrijpt ik laat mij mijn enthousiasme niet zomaar afnemen, heeft me tenslotte 80 euro gekost. Ik het jurkje aan en even showen, manlief vond hem wel mooi maar wilde natuurlijk ook niet toegeven. Als laatste argument riep ik dat ik in december voor het laatst een mooi jurkje heb gekocht. Sinds drie jaar koop ik zo nu en dan een bijzonder jurkje. Ik heb er dus nu 3 en 4  inclusief mijn feestjurk. Ik koop heel veel tweede hands maar sinds kort maak ik een uitzondering op jurkjes. Maar het ergste was dat manlief tegen de buurman zei "en ik maar werken". Van dat soort opmerkingen vlieg ik echt tegen het plafond. Maar vandaag niet, ik haalde mijn schouders op. Ik had twee prachtige mooie jurkjes!

autopech

Mijn lief en ik hebben allebei dezelfde auto. Wij kopen altijd tweedehands auto`s. Sinds ik een citroen heb, zijn we om. Na de eerste citroen te hebben afgereden, heb ik precies dezelfde teruggekocht. nadat de auto van mijn lief was overleden (volvo) heeft ook hij precies dezelfde auto gekocht.
We kopen deze auto`s zo rond de 800 euro en rijden er zeker een jaar of drie in. Als er een auto af is, haalt man lief alle bruikbare onderdelen eraf. Brengt de auto zelf naar de ijzerboer of sloop en we vangen er weer rond de 100 euro voor.
Citroen zweeft bijna over de weg, hobbeltjes heb je geen last van. Terwijl ik ook wel eens in nieuwe autos zit en me er dan over verbaas hoe die over de weg stuiteren. Onze auto komt dan uit jaar 1996, maar ziet er nog degelijk en knap uit. Ik zit veel op de weg. De citroen rijdt ook nog eens heel gemakkelijk en snel, dat is wel een beetje link. Je rijdt met gemak 140 kilometer per uur op de snelweg.
Manlief is ontzettend handig en als er iets stuk is, repareert hij de auto`s altijd zelf. Hoe goed is dat! daar besparen wij echt onwijs veel geld mee.

Gisteren reed ik dus naar mijn werk 70 kilometer verder en een uur rijden. Ik vond dat de auto een beetje zwaar schakelde, maar begon me echt zorgen te maken toen ik hem niet meer in zijn 1 en 2 kreeg. Ik was op enkele minuten van mijn werk af.
Terug naar huis om de auto om te ruilen. Echt ontzettend klote, weer een uur terug om dan weer naar je werk te gaan. Echt daar werd ik niet vrolijk van. Ik heb wat af gevloekt! Ik heb in ieder geval mazzel gehad dat ik ben thuis gekomen, wat een drama.
Toen ik weer onderweg naar mijn werk was, belde manlief op om te vertellen dat zijn portemonnee in de auto lag, waarin ik dus reed. Hoe dan ook, ik ging dus echt niet nog een keer terug.

Vandaag heeft manlief dus vrij genomen van zijn werk. Hele dag aan het sleutelen geweest, is zelfs nu nog weg.  Morgen ook nog bezig, vraag me af tot hoe laat. Het zal goed komen, maar het is wel even balen.
Ik hoop dat ik morgen zelf naar de werkplaats kan, ik heb namelijk een tafeltje gescoord wat ik wil opknappen, maar dan moet manlief natuurlijk niet bezig zijn.

We zullen zien. In ieder geval hebben we nu dus een dik vet autobaal momentje. Misschien wel de grootste tot nu toe.

Loyaliteit

5 jaar geleden ben ik door mijn huidige werkbegeleider binnen gehaald op mijn huidige werkplek.
Zij had een uitstapje naar mijn toenmalige werkplek en toen zij terug ging naar haar eigen werkplek gaf ze al te kennen dat ze me wel mee wilde nemen.
Ik was nog niet zover, het werk wat ik toen deed was hectisch en zwaar. De groepsdynamiek was heftig! we hadden een collega die niet klopte, manipuleerde etc.
Ik raakte zwanger en besloot dat ik het vechten op mijn toenmalige werkplek zat was. Ik wilde al die spanning niet meer, ik werd moeder.
Ik besloot om te solliciteren op mijn huidige functie. Een plek die binnen mijn organisatie niet zomaar een plek was. Je kwam er niet zomaar binnen en moest van goede huizen komen. De doelgroep was zwaar, maar de ondersteuning was geweldig! De leidinggevende en werkbegeleiders wisten waar het werk over ging. Ik werd aangenomen en kreeg werkbegeleiding van haar. We zijn inmiddels vijf jaar verder en zij is dus als het ware een beetje mijn moeder van de organisatie. Ze zegt wanneer ik minder hard moet werken, remt me af als ik doordraaf.
Nu stelde ze voor dat het misschien wat zou zijn als ik supervisie zou krijgen. Ze gunde me dat en vond dat ik dat verdiende omdat ik het werk al zo lang deed. Ze heeft het voorgelegd bij de leidinggevende en daarover had ik dus vrijdag een gesprek. Mijn leidinggevende kwam met een ander voorstel, namelijk een andere werkbegeleider. Slik! Maar ze heeft gelijk en dat voel ik al een jaar. Ik heb me door ontwikkeld en ik ben de moeder voorbij gegroeid. Ik ben er aan toe om mijn eigen moeder te zijn. Ik heb nu iemand nodig die alleen maar vragen stelt zodat ik zelf kan denken.
Toch is het lastig, heb toch het gevoel dat ik mijn werkbegeleider in de steek laat. Mijn leidinggevende verwoorde het echter wel heel mooi " je werkbegeleider heeft je gebracht waar je nu bent" en dat is toch mooi. Je hebt iemand nodig die therapeutisch en academisch geschoold is. Daar ben je naar toe gegroeid, en je bent al lang geen beginner meer.

Ik weet dat het goed is, maar vind het toch spannend. Ik ben altijd bang om mensen teleurstellen die goed voor mij zijn.

Maar inderdaad ik kan haar alleen maar bedanken voor waar ik nu ben. De mogelijkheden die zei in mij heeft gezien. Ze heeft met andere gesproken over mijn kwaliteiten en ze heeft me op de kaart gezet binnen de organisatie. We hebben elkaar een grote dienst bewezen en daar ben ik heel dankbaar voor.

gedichtje

Vrijheid

Bewegen in de lucht

Loskomen van de grond

Slingerend in je hoofd

Ruik je de aarde

Voel je de wind

Hoe zacht zijn de blaadjes

Hoe strelend is de wind

Sterk zijn de golven

Ruw zijn de rotsen

Als een orkaan

Een razernij

Door alles heen

Hoe teder zijn de wolken

Hoe welriekend de bloemen

Meegesleurd in luwte

Trappen in het dauw

Proef je het zand

Raak je de grond

Hoe kleurig zijn de vlinders

Hoe mooi fluiten de vogels

Voor ons

Paar dagen alleen

Zondagavond is mijn mannetje weer thuis gekomen.
Donderdagavond weg gegaan. Op naar een feestje in Zwitserland.
Zal ik eens wat vertellen, ik vond het heerlijk.
Gewoon even een paar avondjes voor mezelf. Echt helemaal mijn eigen dingen doen, in mijn eigen cocon en wereld. Met mijn eigen muziek en ook nog eens lekker hard, meebrullen en dansen. Kwast in mijn hand of de ramenwisser, het maakt allemaal niet uit. Tis qua gevoel om het even. En dan heerlijk naar bed met een goed boek. Hoewel ik dat altijd wel doe. Voordat ik ga slapen lees ik graag. Vroeger kon ik de hele dag zoet zijn, met een boek. Daar heb ik nu geen tijd meer voor.

Ik had mijn man dus niet eens zoveel gemist. Soms is het heerlijk om alleen te zijn. Mijn man vroeg zich af hoe dit dan kwam. Het is dat mijn energie door niemand verstoord wordt. Ook al zegt of doet hij niks er is toch iemand en dat voel je in alles.

Het is gewoon zo nu en dan, ontzettend goed om alleen maar rekening met jezelf te houden. Ik knap daar echt van op. Het is ook heerlijk om hem weer vast te houden en met hem te lachen. Het is extra leuk omdat ik er dan weer meer ruimte voor heb en omdat je hem even niet hebt gehad.

Er was een tijd en wilde ik elke vrije minuut bij hem zijn. Toen had ik ook voor mezelf meer tijd.  Nu ben je in de avonden zonder kinderen en dan meestal ook bekaf.
Als ik wakker wordt, maak ik de kinderen wakker. Dochterlief begint meestal te huilen, heeft vaak een ochtendhumeur. Geen idee van wie ze dat heeft ;). Ik moet zelf ook altijd rustig wakker worden. Goed kindertjes zijn wakker. Binnen no time wordt moeders geroepen omdat er eentje in de ogen van de ander vervelend is, iets niet lukt etc. Ik ga er niet meteen op af, maar het komt wel allemaal binnen.

Nee dan is rust en tijd aan jezelf echt een balsem! Wat trouwens ook een goede combinatie is, is de zon.
Yeahhhhhhhhhhhhhhhhh ik ga er van genieten.

Afscheid

Mijn lieve vriendinnetje
Wat is er toch gebeurt
Jij was altijd al wat gevoelig
Beïnvloedbaar en nerveus

Weekenden vol drugs
kwamen regelmatig voor
Ik had daar niet zoveel mee
Dus naar jou feestjes ging ik niet

Er waren vele momenten
dat we samen waren
Heerlijk met een kopie thee
samen lachen en samen praten

Een hart van goud hoewel ook naïef
Maar dat mocht de pret niet drukken
Een heerlijk gek wijf
vol enthousiasme
Impulsief en recalcitrant
ben je de verkeerde weg gegaan

Je ontmoette hem opnieuw
Hij waar dat medium al eerder over sprak
Nu naar de klote
Volop in de wanen van drugs
Je ziet ze lopen onder je huid

die grote parasiet
daar bij jou op de bank
die ziet jou niet
niet zoals wij jou zagen
en niet zoals wij jou  missen

Lieve vriendin
Ik kan niets voor je doen
drugs daar kan ik niet tegen vechten
Mijn vriendinnetje is weg
Meegenomen door de beestjes
meegenomen door de drugs
meegenomen in zelfdestructie

Dag mijn lieve vriendinnetje
dag mijn lieve schat
misschien tot eens
misschien tot op een dag......