Loyaliteit

5 jaar geleden ben ik door mijn huidige werkbegeleider binnen gehaald op mijn huidige werkplek.
Zij had een uitstapje naar mijn toenmalige werkplek en toen zij terug ging naar haar eigen werkplek gaf ze al te kennen dat ze me wel mee wilde nemen.
Ik was nog niet zover, het werk wat ik toen deed was hectisch en zwaar. De groepsdynamiek was heftig! we hadden een collega die niet klopte, manipuleerde etc.
Ik raakte zwanger en besloot dat ik het vechten op mijn toenmalige werkplek zat was. Ik wilde al die spanning niet meer, ik werd moeder.
Ik besloot om te solliciteren op mijn huidige functie. Een plek die binnen mijn organisatie niet zomaar een plek was. Je kwam er niet zomaar binnen en moest van goede huizen komen. De doelgroep was zwaar, maar de ondersteuning was geweldig! De leidinggevende en werkbegeleiders wisten waar het werk over ging. Ik werd aangenomen en kreeg werkbegeleiding van haar. We zijn inmiddels vijf jaar verder en zij is dus als het ware een beetje mijn moeder van de organisatie. Ze zegt wanneer ik minder hard moet werken, remt me af als ik doordraaf.
Nu stelde ze voor dat het misschien wat zou zijn als ik supervisie zou krijgen. Ze gunde me dat en vond dat ik dat verdiende omdat ik het werk al zo lang deed. Ze heeft het voorgelegd bij de leidinggevende en daarover had ik dus vrijdag een gesprek. Mijn leidinggevende kwam met een ander voorstel, namelijk een andere werkbegeleider. Slik! Maar ze heeft gelijk en dat voel ik al een jaar. Ik heb me door ontwikkeld en ik ben de moeder voorbij gegroeid. Ik ben er aan toe om mijn eigen moeder te zijn. Ik heb nu iemand nodig die alleen maar vragen stelt zodat ik zelf kan denken.
Toch is het lastig, heb toch het gevoel dat ik mijn werkbegeleider in de steek laat. Mijn leidinggevende verwoorde het echter wel heel mooi " je werkbegeleider heeft je gebracht waar je nu bent" en dat is toch mooi. Je hebt iemand nodig die therapeutisch en academisch geschoold is. Daar ben je naar toe gegroeid, en je bent al lang geen beginner meer.

Ik weet dat het goed is, maar vind het toch spannend. Ik ben altijd bang om mensen teleurstellen die goed voor mij zijn.

Maar inderdaad ik kan haar alleen maar bedanken voor waar ik nu ben. De mogelijkheden die zei in mij heeft gezien. Ze heeft met andere gesproken over mijn kwaliteiten en ze heeft me op de kaart gezet binnen de organisatie. We hebben elkaar een grote dienst bewezen en daar ben ik heel dankbaar voor.